من قاتلِ میلان کوندرا هستم

.

این شاید شعر را شب نوزدهم تیر نوشتم.

در یک مهمانی و بی‌حوصله از حرف‌های مزخرف، یکی از دخترهای به‌زور چادریِ فامیل

را مدل نوشتنم کرده بودم برای خودم.

و واژه‌هایی که آمدند، با پایانی هولناک!

.

.

.

.

فردای این شاید شعرم، میلان کوندرا، در جسارتم به او، به ابدیت پیوست.

بهت‌زده‌ام از قتل ناخواسته‌ام.